آشنایی با اوتیسم | نگاهی به جهان دیگر

همه چیز درباره ی اوتیسم

در این مقاله میخواهیم هر آنچه که باید از اوتیسم بدانید را شرح دهیم. میتوان گفت اختلال اوتیسم یا طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح گسترده است که پزشکان از آن برای توصیف گروهی از اختلالات رشدی عصبی بهره میگیرند. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی بروز میکند.

 افراد مبتلا به ASD معمولا علائم یا الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه‌ای را بروز می‌دهند. اصطلاح «طیف» در این تعریف بازتاب­‌دهنده این حقیقت است که علائم در بین افراد گوناگون متفاوت است و انواع و شدت متفاوتی دارد.

بروز اختلال اوتیسم در پسران چهار برابر دختران است. تیم روانشناسی دوستکام در این مقاله به موارد زیر میپردازد.

 اوتیسم چیست و چگونه درمان می‌شود؟

 علائم اوتیسم چیست؟

 

بررسی انواع بیماری اوتیسم

طبق آمار DSM( راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی)، اختلال اوتیسم را به چند دسته زیر تقسیم میشود:

• بدون یا همراه اختلالات فکری
• همراه یا بدون اختلال زبانی
• مربوط به یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته‌شده یا یک عامل محیطی
• توام با اختلال عصبی، روانی یا رفتاری دیگر
• با کاتاتونیا ( (Catatonia، نوعی اختلال روانی که در طی آن بیمار درک درستی از محیط و اطرافیان خود ندارد.

یک فرد اوتیسمی می‌تواند به یک یا چند مورد از این اختلالات، مبتلا شود.

قبل از  DSM ، برای افراد در طیف اوتیسم ابتلا به یکی از اختلالات زیر قابل تشخیص و بررسی بود:

• اختلال اوتیسم
• سندرم آسپرگر (Asperger’s syndrome)
• اختلال فراگیر رشد طبقه‌ بندی نشده (PDD-NOS)
• اختلال از هم گسیختگی کودکی

بیماری اوتیسم چه علائمی دارد؟

علائم اوتیسم اغلب در اوایل کودکی، بین ۱۲ تا ۲۴ ماهگی مشاهده میگردد. با این وجود، علائم ممکن است زودتر یا دیرتر رویت شود. علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجه در گفتار یا پیشرفت اجتماعی باشد. DSM-5 علائم اوتیسم را به ۲ دسته تقسیم مینمایید:

۱- مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی

این مورد ممکن است شامل مشکلات زیر باشد:

• مسائل مربوط به ارتباطات، از جمله مشکلات بروز احساسات، به اشتراک گذاشتن علایق یا حفظ مکالمه قبلی و بعدی
• مشکلات ارتباط غیر کلامی، برای مثال مشکل در حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن.
• دشواری در گسترش و حفظ روابط

۲- الگو‌های محدود یا تکرار شونده از رفتار یا فعالیت‌ها

در این حالت عموما نشانه‌های زیر را در بیماران مشاهده مینمایید:

• حرکات تکراری، جنبیدن یا الگو های گفتاری
• اصرار زیاد به روال‌ها یا رفتارهای خاص
• افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی از محیط اطراف خود، مانند واکنش در برابر یک صدای خاص
• علائم یا دغدغه‌های ثابت

میزان کم یا زیاد بودن  علائم اوتیسم بسیار متغیر است. اما نقص در مهارت­‌های اجتماعی در افراد دچار این اختلال ثابت است. امکان دارد والدین کودک مبتلا به اوتیسم بفهمند که نوزاد آن‌ها تماس چشمی برقرار نمی­‌کند یا واکنشی به آن‌ها نشان نمی‌­دهد.

علت اصلی اختلال اوتیسم چیست؟

علت اصلی ASD نا‌شناخته است. با این وجود پزشکان فاکتورهای زیر را در بروز این بیماری موثر می‌دانند:

• سابقه خانوادگی
• جهش‌های ژنتیکی
• فرزندآوری در سنین بالا
• وزن کم هنگام تولد
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
• سابقه عفونت‌های ویروسی
• قرار گرفتن جنین در معرض دارو های والپروئیک اسید (Depakene) یا تالیدومید (Thalidomid)

خصوصیات بیماری اوتیسم چیست؟

این بیماری عموما قبل از سه سالگی بروز پیدا می‌کند و علائم آن می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد. زیرا برخی کودکان مبتلا به اوتیسم  تا قبل از شروع بیماری در ظاهر، رشد نرمالی دارند.

هرچند شدت علائم در افراد مختلف بسیار متفاوت است. اما اختلالات یکسانی در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی همه افراد مبتلا نیز وجود دارد. به طور مثال مثال برخی  از کودکان مبتلا به اوتیسم هیچوقت در طول زندگی خود صحبت نمی‌کنند. همچنین بیش‌تر کودکان مبتلا به اوتیسم علاقه‌های محدود و رفتارهای تکراری از خود بروز می‌دهند.

امکان دارد والدین متوجه این موضوع شوند که نوزادشان از برقراری ارتباط چشمی خودداری می‌کند یا پاسخی به آن نمی‌دهد و یا ایجاد پیوند عاطفی با آن‌ها برایش مشکل است.

کودکان مبتلا به اوتیسم واکنش های غیرمعمولی به تجربیات حسی دارند و ممکن است تنها به صداها، بافت‌ها، بوها یا طعم‌های خاصی حساس باشند. آن‌ها ممکن است در هماهنگی حرکتی دچار مشکل شوند و عضلات‌شان ضعیف باشند.

کودکان مبتلا به اوتیسم، ممکن است بسیاری از رفتارهای تکرار‌شونده، مانند به هم زدن دست‌ها، تکان دادن اندام‌های بدن و یا در آوردن صدا را در اوایل زندگیاز خود بروز دهند.

آن‌ها ممکن است اشیا را بارها به ترتیب بچینند و برهم بزنند. بعضی کودکان با حرکاتی مکرر مانند گاز گرفتن دست و ضربه به سر به خود آسیب می‌زنند.

 

سه سطح اصلی اوتیسم چیست؟

هر فرد مبتلا به اختلال اوتیسم، تجربه‌ منحصربه‌فردی دارد. اما متخصصان درمانی عموما افراد مبتلا به اوتیسم را با توجه به میزان نقایص اجتماعی و رفتارهای بازدارنده به سه سطح تقسیم می‌کنند:

1. افراد انتهای طیف که در بخش خفیف آن هستند. آنها دشواری‌های کمی در تعاملات اجتماعی دارند.
2. افرادی که در وسط طیف هستند، این گروه با چالش‌های میان فردی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند و مشکل زیادی در ایجاد تغییر دارند.
3. افرادی که شکل شدیدتری از اوتیسم را تجربه میکنند، ممکن است ناتوانی‌های فکری نیز داشته باشند. این افراد همچنین ممکن است نتوانند صحبت کنند و یا از نورها، صداها و بافت‌های به خصوصی به شدت احساس ناراحتی کنند. اوتیسم شدید می‌تواند منجر به رفتارهای پرخاشگرانه، خشن و تکرارشونده‌ای مانند زدن سر به دیوار یا حمله به دیگران شود. قرار گرفتن در موقعیت‌های بسیار خطرناک نیز می‌تواند به بستری شدن فرد بینجامد.

تحقیقات نشان داده است که ۱۱ درصد افراد مبتلا به اوتیسم پیش از رسیدن به بزرگسالی بیماری‌های دیگری مانند صرع، اضطراب، مشکلات گوارشی یا مشکلات خواب را نیز تجربه می‌کنند.

چگونه بیماری اوتیسم را تشخیص دهیم؟

تشخیص ASD شامل چندین غربالگری، آزمایش‌های ژنتیکی و ارزیابی‌های متفاوت است.

غربالگری رشد

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) طبق بیانیه ای توصیه می‌کند که همه کودکان در سنین ۱۸ و ۲۴ ماه تحت غربالگری ASD قرار بگیرند. غربالگری می‌تواند در شناسایی زودهنگام کودکانی که می توانند ASD داشته باشند، کمک کند. این کودکان ممکن است از تشخیص زودرس و درمان پیشگیرانه بهره‌مند شوند.

 چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری عمومی است که در بیشتر مطب‌های اطفال استفاده می‌شود.

باید به این نکته توجه کنیم که غربالگری تشخیصی نیست. کودکانی که برای غربالگری ASD مثبت می‌شوند، قطعا این اختلال را ندارند. علاوه‌بر‌این، ممکن است آزمایش‌های غربالگری‌ ASD را تشخیص ندهند.

غربالگری‌ها و تست‌های متفاوت اوتیسم

پزشک اطفال ممکن است ترکیبی از آزمایشات زیر را برای تشخیص اوتیسم تجویز کند:

• آزمایش DNA بیماری های ژنتیکی
• ارزیابی رفتاری
• تست‌های دیداری و شنیداری برای رد هرگونه مشکل در بینایی و شنوایی که مربوط به اوتیسم نیست
• غربالگری کاردرمانی
• پرسشنامه‌های رشد، مانند برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم (ADOS)

ارزیابی و تشخیص‌ به طور معمول توسط تیمی از متخصصان انجام می‌شود. این تیم ممکن است شامل روانشناسان کودک، کاردرمانگرها یا آسیب‌شناسان زبان و گفتار باشد.

درمان اوتیسم چگونه اتفاق می افتد؟

هیچ درمان مشخصی برای اوتیسم وجود ندارد، اما به اعتقاد کارشناسان روانشناسی و متخصصان روانپزشکی روش‌های زیر می‌توانند به درمان به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا حس بهتری داشته باشند:

• رفتار درمانی
• بازی درمانی
• کار درمانی
• فیزیوتراپی
• گفتار درمانی

درمان‌های جایگزین autism چیست؟

این تکنیک‌ها  شامل موارد زیر میباشند:

• ویتامین‌ها با دوز بالا
• آهن زدایی (chelation therapy)، که شامل زدودن فلزات از بدن است
• درمان با اکسیژن پرفشار
• ملاتونین برای رفع مشکلات خواب

آیا رژیم غذایی تاثیر خاصی بر اوتیسم دارد؟

رژیم غذایی خاصی برای افراد مبتلا به ASD وجود ندارد. اساس رژیم غذایی اوتیسم اجتناب از مصرف مواد افزودنی مصنوعی است. این موارد از جمله انواع  مواد نگهدارنده، رنگ‌ها و شیرین‌کننده‌ها است. رژیم غذایی اوتیسم میتواند شامل موارد زیر باشد:

• میوه و سبزیجات تازه
• مرغ بدون پوست
• ماهی
• چربی اشباع نشده
• مقدار زیادی آب
• رژیم بدون گلوتن. گلوتن پروتئینی است که در مواد غذایی مانند گندم و جو موجود است. آنها معتقدند كه این پروتئین می‌تواند باعث بروز التهاب و عوارض جانبی در بدن بیماران مبتلا به ASD شود.

تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟

اوتیسم و ADHD گاهی‌ با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. کودکانی که به ADHD مبتلا هستند، به طور پیوسته مشکلاتی در مورد بی‌قراری، تمرکز و حفظ ارتباط چشمی با دیگران دارند. این علائم در برخی افراد در طیف اوتیسم نیز مشاهده می‌گردد. علیرغم برخی شباهت‌ها، ADHD یک اختلال طیفی محسوب نمی‌شود. تفاوت عمده این دو در این است که افراد مبتلا به  ADHD  مایل به قطع مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی ندارند.

اگر تصور میکنید فرزند شما علائم بیش فعالی دارد، در مورد آزمایش احتمالی ADHD با پزشک مشورت کنید. تشخیص قطعی به شما کمک می‌کند تا کودک اقدامات درمانی موثر را دریافت نماید. احتمال این که که کودک مبتلا به اوتیسم ADHD نیز داشته باشد بسیار است.

 

خلاصه ای از اختلال اوتیسم

تیم روانشناسی دوستکام طی این مقاله به بررسی و توضیحات کامل در خصوص اختلال اوتیسم پرداخته است.

همچنین به این موضوع اشاره کردیم که هیچ نوع درمانی برای ASD وجود ندارد. موثرترین درمان‌ها شامل مداخلات رفتاری سریع و به موقع است.

چنانچه هرچه زودتر کودک در این برنامه‌ها شرکت کند، به همان میزان کیفیت زندگی بهتری را تجربه خواهد کرد. یادمان باشد که اوتیسم پیچیده است و بیماران به زمان زیادی نیاز دارند تا بتوانند برنامه‌ای مناسب برای بهتر شدن حال خود پیدا کنند.

• اختلال اوتیسم چه تاثیری در بزرگسالان دارد؟

تعداد کمی از بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است به صورت مستقل به زندگی یا کار بپردازند. اما همچنان بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ASD نیاز به کمک مداوم یا مداخله در طول زندگی دارند.

• آیا اوتیسم یک نوع معلولیت است؟

اوتیسم در واقع یک اختلال و ناتوانی در رشد است. با توجه به این اصل‌که هر اختلال در رشد به عنوان معلولیت شناخته می‌شود؛ بنابراین می‌توان گفت اوتیسم نیز در گروه معلولیت‌ها جای میگیرد.

• تفاوت میان اوتیسم با سندرم آسپرگر در چیست؟

بیماران مبتلا به آسپرگر معمولا در تعاملات اجتماعی مشکل دارند، این در حالی است که مبتلایان به اوتیسم کلاسیک، ممکن است اختلالی در رشد زبان نداشته باشند.

• آیا ورزش بر بیماران اوتیسمی تاثیر دارد؟

هر گونه تمرینی که کودک شما از آن لذت می‌برد، می‌تواند مفید باشد. پیاده‌روی، شنا و تفریح در زمین بازی می‌توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

---

«تیم روانشناسی دوستکام ارائه کننده بهترین خدمات روانشناسی و درمانی، با ما همراه باشید.»